سریال انیمیشنی “مارکوپولو” با تیتراژ غمگین و پر از حسرت خود، یکی از خاطرهانگیزترین برنامههای کودکان دهه شصت بود. در این پست از سری تیتراژهای نوستالژیک به این تیتراژ کشنده(!) می پردازیم.
آهنگ ابتدایی این سریال با نواختن ملودیای ملایم و غمانگیز، دل هر بینندهای را به سفر با مارکوپولو، در جادههای پرخطر و زمستانهای سرد، میبرد. برای بسیاری از کودکان، این موسیقی آرامبخش و در عین حال تلخ، با سرمای زمستان آن سالها ترکیب میشد و حس عجیبی از تنهایی و ماجراجویی را به دلها القا میکرد.
دوبله این سریال به مدیریت استاد ناصر ممدوح انجام شد که با صدای خاص و ماندگار دوبلورهای پیشکسوت، ماندگار شد؛ استاد ناصر ممدوح (راوی)، استاد امیرهوشنگ زند (مارکوپولو)، استاد ناصر نظامی (نیکولو پولو – پدر مارکو) و استاد ایرج رضایی (ماتئو پولو – عموی مارکو) گویندگان نقش های اصلی بودند.
تماشای “مارکوپولو” در شبهای سرد زمستانی، درحالی که برف پشت پنجره میبارید و چراغهای زرد خیابانها روشن بود، نوای تیتراژ غمگین آن را حتی عمیقتر و خاطرهانگیزتر میکرد. این سریال ساده اما عمیق، نسلی از کودکان را به دنیایی دور برد و حسرت سفری فراموشنشدنی را در دلهایشان جاودانه ساخت.
یاد “مارکوپولو” و تیتراژ غمگینش همچنان در خاطرات ما باقی مانده و همان حس سرد زمستانی آن شبها را با خود زنده میکند.